Biodiversiteit. Heel lang dacht ik dat biodiversiteit, en de zorg daarvoor, een taak was van de overheid. Ondertussen was ik vooral bezig om op ons terrein steeds meer vogels te trekken, want daar geniet ik enorm van. Dat was de reden om een poel te laten graven en allerlei soorten bessendragende struiken aan te planten. Rond de poel wilden we geen borders, want dat onderhoud zagen we niet zitten. Maar al gauw kwam er van alles op: gele maskerbloem, biezen en zelfs wilde bosaardbei: de natuur houdt immers niet van kale grond.

Het terrein eromheen maaiden we strak, totdat ik een prachtige groenling de zaden uit een uitgebloeide paardenbloem zag eten. En toen realiseerde ik me: een kort grasveld is eigenlijk alleen leuk voor merels. Als er kruiden in bloeien, hebben ook andere vogels en veel insecten te eten. En toen vielen er een kwartje: Vogels bezoeken onze tuin voor eten, drinken, en broedplaatsen. En voor insecten geldt eigenlijk hetzelfde. Van vlinders en libellen word ik blij, dus werd het een zoektocht naar hoe ik hen kon verleiden om in mijn tuin te komen. Daar heb ik veel moeite voor gedaan, en niet alles lukte. Maar het antwoord is eigenlijk simpel. Als inheemse planten , die vaak waardplant zijn voor insecten, een plekje krijgen, dan komen de bezoekers vanzelf. 

Als ik terug moest naar een kleine tuin, zou een inheemse wilg het eerste zijn dat ik zou aanplanten.

Tip: met de app Obsidentify kun via een foto makkelijk uitvinden welke soort in jouw tuin woont.