De eerste citroenvlinders, groot en geel, dartelen door de lucht, op zoek naar eten en een partner. In deze tijd van het jaar komt de tuin echt uit z’n winterslaap. Dat gaat zò snel, soms voelt het als een ontploffing! Je let even een paar dagen niet op en boem, de narcissen staan ineens te bloeien, de knoppen van de vlinderstruik laten hun zachte blaadjes zien en de merel blijkt ineens al jongen te hebben in de vuurdoorn tegen het huis. Soms heb ik zulke drukken dagen dat ik vergeet om hier even bij stil te staan. Daarom ga ik sinds kort elke dag 5 minuten op tuinsafari. Met een kop thee in de hand slenter ik langs de nestkasten ( hé, dit jaar heeft de pimpelmees het gewonnen van de koolmees), geniet ik van de eerste bloesem van de amandelboom en kijk hoe een aardhommelkoningin stuifmeel uit een paardenbloem haalt. Door een tijdje stil te staan en de vogels te volgen, zie ik de heggemus en vink steeds dezelfde route vliegen. Die zijn dus met hun nest bezig. Straks, als het blad weer aan de bomen zit, kunnen ze zich beter verstoppen, maar nu kan ik ze nog volgen als ze de struiken invliegen. In het water schiet een magere pad weg, een mannetje op haar rug. Eerst eieren leggen, en dan pas eten. En dat na al die maanden vasten: ik geef het je te doen. Bij de laatste slok thee hoor ik de eerste tjiftjaf roepen. Ik denk zacht: welkom terug, en ga weer fris aan het werk.
Foto: nest van de winterkoning op onze kerstverlichting in het tuinhuisje.
Tip: op de site ‘beleef de lente’ zijn nu de nestactiviteiten van veel vogels te volgen.