Omdenken

Een paar weken geleden mocht ik komen praten bij de opdrachtgevers voor een bijzonder nieuwbouwcomplex. Straks wonen daar in Driebergen, met een beetje dagelijkse hulp, bijna 30 mensen met een visuele handicap.

Om het gebouw heen ligt een redelijke lap grond. In eerste instantie is voor de inrichting van de grond vooral gekeken naar ‘waar parkeren we de auto’s, de taxi, en hoe gaan we er niet teveel werk aan krijgen om het te onderhouden. Belangrijke en logische uitgangspunten. Maar er ontbrak wel een stukje. Uiteraard gaan mensen die blind of slecht ziend zijn niet blij worden van een mooie daglelie, een goed gemaaid grasveld of een bol catalpa. Maar ik geloof in omdenken. Hoe kunnen we die tuin zo inrichten, zonder ons iets aan te trekken van wat er hoort, of in de mode is, dat juist de bewoners het prettig vinden om buiten te zijn?

Na een heel prettig gesprek kreeg ik de opdracht om een masterplan te maken om een deel van de tuin zo in te richten dat de bewoners er prettig, ontspannen buiten kunnen zijn. We begonnen praktisch: wat zijn plekken die gemarkeerd moeten worden, omdat ze gevaarlijk zijn? De overgangen naar de openbare stoep, hoeken en deuren. Daarna de beleving. Welke geluiden zijn prettig om te horen? Vogels, ruisend blad, water dat klatert (mits met mate). Wat voelt prettig? Ik ben op een hele andere manier door mijn eigen tuin gaan lopen. De nieuwe loten van de taxus, het wollige van de ezelsoor, de geur van de lavendel op mijn terras, de lindes die geuren in de voortuin in juni.

En toen ineens viel bij mij het kwartje. Ik weet van mijn geurende planten precies waar ze staan. Als ik dat voor dit project eens omdraai? Wat als de bewoners na een paar jaar hun veiligheid ook deels kunnen halen  uit het feit dat ze de geur van de azalea luteum ruiken en daardoor ook weten waar ze zijn in hun tuin? En zo ontstond het idee voor een geurplattegrond. Naast het feit dat de bestrating bijzonder wordt (een licht verende ondergrond die bij iedere stap duidelijk maakt dat men op een pad loopt) en een duidelijke haag als afscheiding bij de hoeken en een fonteintje in het midden van de tuin ter oriëntatie (de weg langs het pand is het tweede oriëntatiepunt qua geluid) gaat GEUR een belangrijke rol spelen. Om het onderhoud beperkt te houden wordt iedere soort die vanwege een mooie geur in aanmerking komt wel gescreend op goed gedrag: zeurpieten en woekeraars komen er niet in.

Het masterplan is inmiddels goed ontvangen. Dus de volgende stap is de aanleg in fases. Want voor al dit moois kan worden aangeplant moet er eerst heel veel in de tuin gebeuren. De grond is teveel aangestampt, er zit vreselijk veel onkruid in, zowel zaad als wortels. Daar gaan we ons eerst op storten. De aanleg wordt een stappen plan van minimaal 1,5 jaar.

Maar als deze tuin 3 jaar oud is, wordt het een feest om in rond te lopen. Daar kan ik me zo op verheugen!!