De beukenhagen staan fris in het blad, de leilindes doen weer hun werk als groen zonnescherm en alle planten, gewenst en ongewenst, zijn druk bezig met een wedloop om licht en ruimte, water en voeding.
De boomgaard was de afgelopen weken een feest. De peren, de appels: het was een goed bloesemjaar. En omdat de kou geen spelbreker was, is het nu duimen voor een rijke oogst. De abrikozen zijn in ieder geval al begonnen aan een goede vruchtzetting. De hele boom hangt vol met kleine groene druppels.
In onze tuin moet nog steeds heel veel gebeuren. Bomen kappen rond de poel, er moest een pad worden gelegd, de borders moeten worden nagelopen op onkruid en er moet weer worden gemaaid. Er moet een border worden opgeschoond en een nieuwe worden aangelegd. Het is een valkuil voor menig tuinfanaat om alleen de lijst te zien met klussen die nog moet worden gedaan. Ik betrap mezelf er ook regelmatig op. En dan ineens valt het me op dat de pioenboom al bloeit met mooie gele bloemen in de ene border, en overdadig grote zachtroze in de andere. En hoe mooi zijn de bloemen van de kweepeer van heel dichtbij.
In het begin nam ik zulke pareltjes in het voorbij gaan in me op, te druk met de lijst die in mijn hoofd zat. En net zo vaak realiseerde ik me dan als ik na een flinke regenbui de bloemblaadjes van de fruitbomen als een wit laken op de grond zag liggen dat ik er niet genoeg van had genoten.
Tot ik me realiseerde: de oplossing is zo simpel. Minstens één maal per dag een grote kop thee. En met die mok in de hand loop ik op mijn gemak de tuin door. Ik zie de mezen voer aanslepen voor de hongerige jongen. De bonte vliegenvanger drinkt op een afgeschermd hoekje uit de
poel. In de bomen rondom zingen vele vogels, onzichtbaar, hun eigen lied. Boerenzwaluwen scheren over de poel. Genieten, puur genieten gedurende één kop thee.
En toen ik gisteren dicht bij de poel boompjes uittrok, sprongen er twee kikkers uit het water om te vechten om een stuk van de worm die ineens bloot lag te spartelen. De worm werd wreed uit elkaar gescheurd en beide kikkers hapten, terwijl ze met hun pootjes de onwillige worm nog een duwtje gaven, hun buit tevreden weg. Een prachtig beeld. Een geluksmomentje waar ik gewoon even naar heb zitten kijken. En ik realiseerde me dat ik nog meer moet gaan kijken, écht kijken, omdat geluksmomentjes er elke dag zijn. Je moet alleen de tijd nemen om ze te zien. Slow down sister.